Terug naar Holland!
12/8
Nou op naar het laatste verhaaltje alweer. Ik ben namelijk bijna thuis! De 3 weken dat ik ben weggeweest leken wel 2 maanden. Heel erg veel gezien en super veel mensen ontmoet! Na een treinreis van zo'n 7,5 uur op woensdag 10/8, ben ik aangekomen in Udine. Daar heeft papa mij opgehaald samen met een vriend. Na elkaar nog even kwijt te zijn, omdat Isabel weer eens aan de verkeerde kant van het station stond en nog wat gegeten te hebben (uiteraard), gingen we op naar Obergottesfeld! Na 2,5 uur rijden kwamen we aan en was het tijd voor een overheerlijke maaltijd met gewoon groente en aardappels! Nice, die hadden we gemist in Italië. Daar verstaan ze namelijk onder groente; paprika, courgette en aubergine. Ook hartstikke lekker, maar daar kennen we natuurlijk niet op leven he! Na al die overheerlijke pasta's en pizza's moet ik zeggen dat ik toch erg genoot van de Nederlandse (Oostenrijkse) pot! Ik heb zelfs sperzieboontjes op (goed hé mam!?).
Als ik in Oostenrijk ben, slaap ik altijd zo gigantisch lekker. En dit komt door de schone lucht! De volgende ochtend na het ontbijt, ging ik het weer eens waarmaken. Na 3 weken niet te hebben gesport, was het tijd voor een sprintje. Sportkleding aan en oordopjes in, on the go! Bergje af ging vrij soepel (lees; proberen af te remmen met spieren die er niet meer zijn, werkt nie!) en eenmaal op het rechte stuk ging het best lekker! Mijn lichaam voelt licht en ongecoördineerd, maar de conditie valt zeker niet tegen! Ik heb in Italië heel veel gelopen, op verschillende hoogtes en expres de normale trappen genomen ipv de roltrap. Zelfs met backpack (zohee goedzeg!). We moeten het hebben van de kleintjes he. Na een aardig stukje te hebben gerend was het tijd voor een paar bodyweight oefeningen (push ups/dips/squatssprong/buikspier/enz). Jemug. Het leek wel alsof ik in een totaal ander lichaam zat! De stabiliteit en kracht die ik normaal heb, is totaal foetsie!
Na een douche en een trots en voldoen gevoel te hebben, was het tijd voor een ritje achterop papa's nieuwe motor! Pap is niet bang om gas te geven en de bochten waren ook lekker scherp! (Was heus niet bang soms). De omgeving was prachtig. Een dal met links en rechts, voor en achter bergen, waarvan de toppen licht besneeuwt zijn, terwijl het beneden net onder de 20 graden is.
'S avonds rond 21.00 uur was het tijd om naar huis te gaan. En over 2 uurtjes zijn we weer lekker thuis! Ik heb nog een week vrij en die kan ik goed benutten. Uitrusten, huis decoreren, leren en chillen met vrienden! (En stinkende backpack wassen!)
De totale teller staat op:
12 treintickets - 11 metro/buskaartjes - 8 entree kaartjes - 1 vliegticket - 7 (?) pizza's - heel veel pasta's - 4 gelato's (Italiaanse ijsjes) - 8 stadskaarten - 10 steden/plaatsjes - veel nieuwe contacten - 173930 foto's/filmpjes
Het was een heerlijk en soms ook een niet heerlijk reisje! Ja ik zou het zeker vaker doen en dan voor een langere tijd en misschien gedeeltelijk met iemand samen. Maar no worriesss! Eerst weer flink sparen! :)
Heel erg super bedankt voor het lezen en voor jullie lieve en leuke reacties! Sta er van versteld hoeveel mensen mijn verhalen hebben gelezen!
Heel veel liefs,
x Isabelle
Capri & leren kaart lezen (of toch niet?)
10/8. Vanochtend om 04.55 uur ging de wekker in Napoli. Vandaag reis ik naar Udine. Een stad in het noorden van Italië, redelijk dichtbij de grens van Oostenrijk. Daar word ik namelijk opgehaald door papski!Om vervolgens naar ome Wim en tante Lulu te gaan, in het heerlijk rustige plaatsje Obergottesfeld. Daar blijf ik een nachtje slapen en heb besloten om de volgende dag met pap mee naar huis te gaan (ruim halve week eerder dan gepland). Ik heb alles (en meer zelfs!) gezien van wat ik wilde zien en mis thuis best wel een beetje. Vind het eigenlijk prima zo! Heb ontzettend genoten van mijn reisje door Italië! Op naar huis en daar nog even lekker me ding doen (lees; slapen! Nog steeds moe haha). De overheerlijke Italiaanse pizza's en pasta's kunnen er weer worden af gepumpt!
Maar natuurlijk, tijd voor mijn verhaal van de afgelopen dagen. Laten ik eens beginnen bij Sorrento! Na 's ochtends de historische stad Pompei te hebben gezien, ben ik met mijn roomies (Jessica/Nieuw-Zeeland & Noah/Canada) naar Sorrento gereisd (dat wisten jullie al joh). Eenmaal aangekomen, afscheid genomen van onze vriendelijke vriend Noah. Jessica en ik checkte waar onze (verschillende) hostels lagen door op maps.me te kijken. Dit is een app waarmee je landkaarten kunt downloaden om ze vervolgens offline te kunnen bekijken (handig man). Je krijgt een idee van welke richting je op zou moeten gaan. Met een overvolle backpack (op rug) en rugtas (op buik -> buiktas dus) bleef ik aardig in evenwicht en ging ik hup, opzoek naar het hostel! Ik had de main street gevonden en wat op de maps.me-kaart de volgende straat rechts was, was in mijn ogen links. Dus 1,5 km omhoog gelopen om vervolgens weer terug te kunnen (Ben inmiddels zo getraind dat de Nijmeegse vierdaagse niet eens zo'n gek idee zou zijn!). Gelukkig zijn de mensen hier zo vriendelijk om mij te helpen en laten ze nou ook nog eens veel met handgebaren spreken! Yeah! Nog 2 x 'iets te ver' gelopen en toen eindelijk het hostel gevonden!
Ingecheckt en opzoek naar een pasta! Na een douche heb ik afgesproken met Brenden (Amerika), ook ontmoet in pompei hostel, om met o.a. Jessica ergens iets te gaan drinken. Op naar de Bananasplit bar voor een lekkere cocktail, om vervolgens op het gekke idee te komen om een duik te nemen in de zee! Met natte haren (en gedeeltelijk natte kleer) richting een club gegaan om de haren weer droog te dansen (the ultimate beachlook!). Rond half 5 (?) me bed gevonden en tijd om eens lekker uit te slapen.
8/8. De volgende dag de mooie kust opgezocht en een daagje aan het (zwarte) strand gelegen. Met het water zo helder dat als je erin plast je zeker weet dat de zee meer gehydrateerd is dan jijzelf na een avondje stappen (oké is deze informatie nodig?!). Inmiddels ben ik aardig bruin en mijn huid (eczeem) knapt ontzettend op van de zee/zon/het klimaat hierzo. Emigreren zou nog niet eens een heel gek idee zijn. Maar nee, de italianen zijn erg vriendelijk en behulpzaam, maar soms komen ze ook ontzettend ongeïnteresseerd, onbeleefd en snel geïrriteerd over. Als ik in het buitenland ben, merk in al snel hoe 'down to Earth' Nederlanders zijn. Lekker nuchter en sarcastisch. Dat zou ik toch niet willen missen.
Op 9/8 ga ik naar de laatste plek die op mijn lijstje staat. Namelijk Capri. Een eilandje in de Tyranese (hoe schrijf je dit?) zee, vlak bij de golf van Napels. Ik ben door me zus op het idee gekomen om hier heen te gaan (Souveniertje -> wait for it PrinsBilla ;)). Het eiland ziet er uit als een paradijs, met heel veel toeristen. Daar hou ik eigenlijk helemaal niet van. Toch besluit ik om een kaartje te kopen voor een typisch toeristisch bootje, om Capri in de korte tijd die ik nog heb redelijk goed te kunnen bekijken. De gids verteld van alles over het eiland en probeert tussendoor de standaard grapjes te maken, die hij de rest van de dag nog ongeveer 6 x maakt. Helaas niet in DE blauwe grot geweest, maar die google-en we gewoon!
Nou dit was het wel weer ff.
Sjoerrr he! (Zoals oma dat altijd zegt :))
Engels sprekende mannetjes met Italiaans accent & ID kaart touwtjes om hun nek..
6/8. 16.41 uur. Onderweg naar Pompei. Met nog 1,5 week te gaan. Eigenlijk is dit al mijn op 1 na laatste stad die ik volgens plan zou gaan bezoeken. Ik zie wel :). Dat is het fijne van alleen reizen merk ik. Gaan en staan waar je wilt, berg op of berg af. Op het laatste moment je plan compleet omgooien. Wat soms ook wel weer spannend is en eigenlijk totaal niet bij mij past normaal. Een gewoonte dier maar aan de andere kant totaal niet. Als de ene dit doet, wil ik graag het andere. Koppig en eigenwijs, maar soms ook ietsjes naïef. En dat laatste is níet altijd handig..
Na 3 dagen relaxen (zwembad/zee/zwembad, heus niet erg!) had ik mijn plan voor Rome uitgestippeld! Vroeg uit bed en op naar Vaticaanstad! Ik had niets geboekt qua entree, dus ben er heen gegaan en ging in de rij staan. Alhoewel, ik werd eigenlijk meteen aangesproken door een klein engels pratend mannetje met een Italiaans accent en een ID kaart aan een touwtje om zijn nek, die aan mijn gezicht dacht te zien dat ik een beetje 'lost' was (verdwaald kijken ben ik blijkbaar erg goed in). Hij vroeg of ik al een ticket had en ik zei nee. Hij zei dat ik 'daar' een ticket kon halen en dan zou ik het Vaticaan in kunnen. Je voelt natuurlijk al aan je water dat dit niet helemaal snor zat he. Dat had ik dus ook, maar al pratend liep ik toch maar even mee, met het plan dat ik op ieder moment weg kon rennen (of gewoon doei zeggen en weglopen isabel). We kwamen in een winkeltje waar nog meer naïeve mensen stonden en na vele moeilijke vragen en een leugentje dat er geen goedkopere tickets waren, wist hij mij een studententicket te verkopen van €28,- (al hij had het toch lastig met mijn vele vragen haha). Om 10.45 uur zou ik met een groepje langs de 1,5 uur durende rij kunnen lopen, om vervolgens snel het Vaticaan binnen te komen. Eenmaal de straat over gelopen zat het me toch niet lekker en ben ik terug gegaan naar het winkeltje. Ik wilde mijn geld terug. Nee heb je, ja kun je krijgen (ofzoiets). Na het flink uitschelden van het baliemeisje (nietes, doe ik echt never) kreeg ik mijn geld terug en ben ik in de rij gaan staan die eigenlijk best wel snel voorbij ging. Voor €16,- bij de normale ticketbalie kwam ik Vaticaanstad binnen. Van binnen baalde ik best wel van mijn eigen naïviteit, maar men leert iedere dag en ik had het goed opgelost! Dus mensen, vertrouw nooit engels sprekende mannetjes met Italiaans accent & ID kaart touwtjes om hun nek.
Het museum gedeelte van het Vaticaan was indrukwekkend. Een enorme hoeveelheid aan muur beschilderingen, standbeelden en kapelletjes. Ik heb er ongeveer 2 uur rondgelopen (door o.a. trage toeristen, zucht) en ben daarna helemaal om de muur heen gelopen. Via, maar natuurlijk, de langste zijde. Maar eigenlijk kon dat me niet zoveel schelen. Het was namelijk heerlijk rustig na tussen al die toeristen te hebben gelopen. Een mooie route en uiteindelijk kwam ik aan bij de St. Pieterskerk. Dit is waar de paus woont en waar de vorige pauzen opgebaard liggen (ja je zag sommige gewoon liggen). Een ongelofelijk mooie en grote kerk met een tombe en de 'Duomo'. Ik ben naar boven gelopen en na dit keer alle 520 treden te hebben gevonden (knap hoor van mijzelf!) kwam ik zwetend aan op de top en keek ik uit over heel Rome. En das best groot. Mensen kinderen. Ga er heen als je in Rome bent ;).
Vandaag, 6 augustus, stond er op het plan om 'de rest' van Rome te gaan bekijken. Om 07.00 uur ging de wekker en na een paar keer snoozen werd ik gewekt door roomie Brian, die een kussen op mijn hoofd gooide. Mijn laatste bakje met havermout naar binnengewerkt (wat moet ik nu ontbijten de komende 1,5 week?!) en op naar het Colosseum! Ook heb ik het Pantheon, de Spaanse trappen, de Trevi fontein en nog meer bezocht. Daarna op naar het centraal station om mijn backpack op te halen en de trein naar pompei te pakken! Uiteraard een overstap in de stad Napoli, wat bekend staat om zijn criminele activiteiten. Gelukkig hoefde ik niet van het station af en na een half uur zoeken voor de juiste trein (lees; ticketmachine die niet werkt -> door naar infobalie meneertje 1, die me terug stuurt naar ticketmachine -> werkt weer nieee! -> terug naar infobalie meneertje 2 -> rennend naar onvindbaar platform) had ik de trein op 't nimfie gehaald! Hij's fijn!
Eenmaal aangekomen in het hostel was er een ontzettend leuk ontvangstcomité! Eigenaar en eigenaresse met een hart voor de zaak en er was een 'dorm' met 8 bedden, waar ik in sliep. Meteen contact met m'n roomies en een plan gemaakt voor de volgende dag!
7/8. Om 07.00 uur de wekker om Pompei te bekijken. Het is een oude stad die bedolven is geweest door lava. Ook waren er mensen bedolven door lava en sommige daarvan zijn opgegraven. Waaronder een familie van 13 personen. Je zag hoe ze in elkaar gekrompen waren van angst en pijn. Rillingen over mijn hele lijf terwijl het ergens achterin de 20 graden was.
Na een paar uur kwamen we tot de conclusie dat we genoeg hadden gezien en we door zouden gaan naar Sorrento! De trein gepakt met roomies Jessica (Nieuw-Zeeland) en Noah (Canada). En inmiddels heb ik een overheerlijke pasta Ravioli met kaas op en een uitzicht waar je u tegen zegt!
Joejoe!
deel 3 Firenze
31/07.
Na een kort nachtje werd ik wakker door mijn kamergenootjes die op het punt stonden om uit te checken. Een lekkere douche en dan door naar de stad. Tijd voor mijn laatste dag (en nacht) in Firenze. Ik had het plan om nog even de kathedraal te bezoeken, maar toen er een rij stond van 2,5 uur dacht ik, dat gaan we mooi niet doen he! Aan de andere kant van rivier Arno is een uitzichtpunt hoorde ik. Na ongeveer 40 minuten te hebben gelopen, sta ik onderaan het punt. Even een broodje naar binnen werken en go! Een vrij stijle stijging en ik merk dat na ruim een week zonder sport, mijn lichaam zeker iets 'slapper' geworden is. Spierafbraak waardoor mijn kracht langzaam minder wordt. Daardoor lijkt de backpack zwaarder en voel ik dat sommige zwakke punten van mijn lichaam tevoorschijn komen, die ik normaal nooit zou voelen! Moet je na gaan hoe goed sporten/spieropbouw/minder vet is! :)
Maar toch vind ik heerlijk om naar boven te lopen! (Backpack ligt in hostel gelukkig!) Als je hier 10 stappen neemt, is je rug nat van het zweet. Backpacken = zweten.
Als ik eenmaal boven aan ben en ik mij omdraai, heb ik een uitzicht wat eigenlijk niet in woorden te beschrijven is. Toch ga ik het proberen :). Ik kijk uit over heel Florence, een plaatje. De rood bedekte daken (hee Barco Morsato, ook een italiaan!?), de Kathedraal en andere bezienswaardigheden waarbij het lijkt alsof ze er 1 voor 1 zijn ingeplakt. Om mij heen staan heel veel Chinese toeristen, alleen maar foto's/selfies te maken. Door een schermpje te kijken. Ik kijk liever echt, die camera komt later wel. Leunend op een ouderwetse stenen reling, die bijna te heet is om aan te raken, waardoor een Chinese jongen zich brand tijdens het fotograferen. Haha. Het is zo mooi (het uitzicht bedoel ik natuurlijk he). Nog even relaxen op een mooie oude trap en dan rustig naar beneden lopen. Hier kom ik enkele mensen tegen maar het is er vooral heerlijk rustig.
Misschien vraag je af, hoe zit dat met die blonde haren en blauwe ogen? Ja, ik word hier ontzettend na gekeken. Zie ik eruit als een clown?! Zitten mijn kleren binnenste buiten?! Hangt er een snotje uit mijn neus?? Nope, waar het in Nederland erg normaal is om blond te zijn, is het hier uniek. Zo uniek dat tijdens mijn afdaling van het uitzichtpunt ik werd 'lastiggevallen' door 2 gasten die voorbijreden in een auto. 'Ciou bella' en weet ik veel wat ze allemaal riepen. Ik had mijn oordopjes in en deed net alsof ik het niet hoorde, terwijl mijn iPod eigenlijk expres op pauze stond. Even later kwamen ze weer aan rijden en stopte ze de auto zelfs om vervolgens de deur open te doen (nu wordt het spannend!). Ik stak mijn middelvinger op (oké niet waar). Ik liep stug door, doen alsof ik het niet door had. Wat een stumperds, ga studeren ofzo. Maar eerlijk, ik voelde mij niet heel veilig op dat moment en was blij dat er andere mensen in de buurt waren. (Ik denk dat pap nu zit te godver-en en mam vannacht en de rest van de nachten weinig meer slaapt, oeps sorry). Ik heb afscheid genomen van Firenze (nou doei he) en ben na wat gegeten te hebben richting het hostel gegaan. Daar nog even gerelaxt op het dakterras en toen gaan slapen.
Ajuus x
01/08. Augustus alweer! En ik ben vandaag precies een week weg. Het lijkt alsof dat het al 3 weken zijn. Zoveel dingen gezien en meegemaakt hier. Vanaf deze week ga ik lekker chillen. Rustig aan en misschien wel wat langer blijven hangen op een plek. Zo ben ik na ongeveer 2,5 uur dubben over waar ik heen ga, onderweg naar Rome! Vaticaan stad! Ik heb geen idee of ik dingen gemist heb in Florence en omstreken, maar kan altijd nog eens terug! Ik heb een camping geboekt. Met bungalows en wel in Rome maar aan de buitenkant, niet heel ver van de zee. De zee, daar wil ik al de hele week heen. Nog steeds merk ik dat ik niet helemaal tot rust kom, dat het hele jaar sporten toch wel veel vergt van mijn lichaam. Een paar dagen liggen, bruin bakken, zwemmen en helemaal niks aan mijn hoofd!
Rond 19.00 uur aangekomen na 4 uur in de trein te hebben gezeten. Jemug. Stilzitten is niks voor mij (liggen wel hoor :)). De bungalow bestaat uit een kamertje waar net 3 bedden inpassen en een badkamertje. Ik heb een kamergenoot Rick (25) uit Nieuw-Zeeland en een meid, die alweer vetrokken is. Na een snelle chat met Rick ben ik nog even een verkoelende duik in het zwembad gaan nemen. Paar baantjes getrokken en toen douchen en eten in het restaurantje op de camping. Overheerlijk die pasta's hier. Ik hou er van!
Dinsdag lekker relaxen aan t zwembad en woensdag misschien wel naar de zee!
Arriverdecci!
Welkom op mijn Reislog!
Hallo en welkom op mijn reislog!
Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
Isabelle
De eerste verdieping & drop je pizza!
30/7. Firenze, een grote, drukke en mooie stad. Me and my dorpsheid (is dit een woord?) worden weer overdonderd. Maar het begint te wennen, misschien ook omdat ik vannacht goed geslapen heb en tegen mijzelf heb gezegd 'Isabel, doe eens rustig aan, je hebt verkansieee!' Een nachtje extra geboekt in het hostel, de tijd nemen om de stad écht te bekijken. Ik werd rond 09.15 wakker en de zon scheen door de groene Italiaanse luikjes heen. Heerlijk wakker worden hoor. (+ 35 muggensteken, maar dat mocht de pret niet drukken!) Nog even lekker blijven liggen en daarna echt wakker geworden door een koude douche. Ze zeggen dat reizen je veranderd.. Nou inderdaad! Van een 40 graden douche naar een 22 graden douche is al best een verschil! Best positief vind ik zelf haha..
Goed, op naar de city! Met me rugzakje en mijn inmiddels stinkende sneakers ben ik gewoon gaan lopen. Op de kaart heb ik gekeken welke bezienswaardigheden mij het leukst leken en ik had laatst ook al wat op tv gezien. Meestal loop ik tot nu toe een straat in en sta ik opeens naast een kathedraal! Zo ook vandaag, handig zeg. De 'Duomo' bestaat uit de kerk zelf, een tombe, een toren en de kathedraal. De laatste ga ik morgen waarschijnlijk in, want die was uitverkocht (hoe dan?!).
De titel, 'de eerste verdieping'. Je vroeg je misschien al af, waar gaat het eigenlijk over!? Nee ik heb geen pizza vanaf een eerste verdieping gedropt (lijkt me wel grappig trouwens), maar ik kwam mezelf tegen bij de toren! (Huh?!)
Nadat ik de kerk en de tombe in was geweest, stond ik in de rij van 'de toren'. Ik had voor het hele gebouw een soort van instapkaart van €15,-. Bij de beschrijving van de beruchte toren stond dat ie 420 traptreden bevatte. (In englisj en Italiano ofcourse). Isabel was aan de buurt en ging fanatiek van start met de eerste treden! Op het moment van de 'laatste' trede, dacht ik, nou waren dit er 420?! Ik ben niet goed met inschatten, maar dit kan never! Ik kwam uit op een klein binnenplaatsje met prachtig uitzicht over de daken van 'Firenze'. Ontelbaar oranje/rode dakpannen en huizen. In de verte een mooie berg (zie foto's). Na een tijdje rondgelopen te hebben, ging ik weer naar beneden. Met mijn autistische trekjes (van Katsen? Thanks pap!) telde ik alle trap treden (zie Isabel als een klein kind fanatiek van de trap lopen en zachtjes maar toch hard op tellen). 148! Kwamen al die toeristen daarom zo hijgend en bezweet naar beneden?! Hmm, het zal wel dacht ik. Ik liep het plein op en zocht een bankje uit om mijn overheerlijke zelfgemaakte ciabatta met tonijn en avocado te eten. Genieten! Ik keek nog even om naar de mooie toren (stiekem denkend; 148, hoe kan dat nou?!). Opeens zag ik dat de toren nog meer bestemmingen had. Namelijk de 2e, 3e en 4e verdieping (kut haha). Nou kijk je straks naar de foto en denk je. Serieus Isabel, hoe kun je die nou missen?! Isabel kan dat soort dingen. Het gebeurt gewoon. Ik schoot in de lach en het stel naast mij keek me aan of het wel goed ging. Typisch mij. Op zo'n moment zou een reismaatje handig zijn om te zeggen, joh Isabel, er zijn nóg 3 verdiepingen. Waarop ik ongetwijfeld op zou zeggen; 'ooooooooh!'.
Koppig als ik ben wilde ik terug de toren in, de rij was immers toch kort. En het zou een goede workout zijn (week nie gesport!). Maar helaas, het instappoortje en mijn instapkaart kwamen niet in de overeenstemming om mij de 420 treden te laten beklimmen. Jammorrrr. Op naar het volgende spektakel. Even gechillt in de zon en de volgende 367 straten ingelopen. H&M bezocht en een leuk sjiek jurkje gekocht van 8 euro (nu al aan).
Opzoek naar de 'Ponte Vecchio'. De bekende brug in Florence waar veel goud- en zilversmeden zitten. Maar ook de enige originele brug van deze stad, gespaard gebleven in de oorlog omdat ie zo mooi was. Plus er loopt een persoonlijke gang ('galleria') van zo'n 1 km lang overeen, omdat één of andere rijke familia geen zin had om tussen de burgers te lopen. Vrij decadent, isn't it?!
Na een uurtje te hebben geslapen en wakker te zijn geschrokken van mijn kamergenootjes, kwam ik erachter dat ik eigenlijk nog niet had gegeten (21.00 uur). Hup onder de douche en in me nieuwe jurkje op naar een schattig restaurantje. (Eigenlijk zijn alle restaurantjes schattig hier). Een restaurant waarbij de ober van ongeveer 60 jaar spontaan begint te stotteren als hij een persoon met blond haar en blauwe ogen ziet (tis ook zo speciaal he). Een lekkere pizza vegatariano (?) zonder mushrooms besteld (uiteindelijk met, denk dat ze hier toch nét een andere definitie van mushrooms hebben).
Het was inmiddels rond 10 uur en ik had best honger. Snel de pizza snijden! Dat ging weer minder vloeiend dan gehoopt. Flop! Zo een kwart pizza van me bord, op de grond. Het kan ook nooit zonder te kneien he! Na ongeveer 5 seconden beseffen dat ie toch echt op de grond lag, kwam ik in actie en tilde hem snel op. Onder het mom van de '10 seconden regel' heb ik heb snel op me bord gelegd en deed alsof er niks aan te hand was.
Eenmaal terug in t hostel gingen we al snel richting de stad met een groepje backpackers met verschillende leeftijden en nationaliteiten. Uiteindelijk gestrand in een club met 5 van de 12 personen en een super leuke avond uit gehad! Veel gedanst en gelachen (en verdwaald). Om 06.00 uur in bed en lekker gaan slapen!
Joejoe!
Let's travel! 25/07 t/m 29/07
25/07. Door mama wordt ik naar Schiphol gebracht, na de eerste traantjes hebben weggepinkt (jankebal). Pap zie ik pas over een maand weer. De hond ook :(. Op Schiphol weer de (on)nodige tranen bij t nog even zien van mama (van wie heb ik dat toch). Even inchecken met mam aan mijn zijde. (Lees;rij in, rij toch weer uit om backpack te sealen. Ohnee hij zit al in een sealbag, opnieuw de rij in, achteraan aansluiten. Lekker bezig Freek). Goed, op naar de Douane. Doei moeders (weer grienen, jeumig). De man van de douane vraagt of alles goed gaat. Ja zeg ik met rode ogen. Maar nu gaat het echt beginnen. Mijn allereerste reis echt alleen. En natuurlijk kan t niet beginnen zonder dat er iets fout gaat. Wantja, Isabel vergeet nog wel eens wat! Na een half uur bij gate 14 te hebben gezeten, kom ik erachter dat mijn mickeymouse trui nog in een bakje bij de douane ligt. Super nice. Bellend met me zus haast ik me terug naar de douane en thankgod hij ligt er nog! Hell to the no dat ik die trui kwijtraak. Jup dit zag er erg verstrooid uit allemaal.
Zo en toen het vliegtuig in! De vlucht ging lekker snel en mn backpack kwam ook snel tevoorschijn. Hobbelend richting de shuttlebus naar Milano CS en door met de Metro naar station Loreto. Dit ging best vloeiend (yes) en tussendoor nog een lekkere pizza slice gehaald. Uiteindelijk Milano Hostel gevonden, ingecheckt, het thuisfront laten weten dat ik nog leefde en eindelijk slapen bovenop het stapelbed.
26/7. Rise and shine! Oke wacht ff. Eerst een douche na die plakkerige nacht (lees gemiddeld 30 graden celcius + nog 3 zwetende vrouwen in 1 kamer). Met gebrek aan bakjes en lepels mn havermout naar binnen weten te werken op de binnenplaats van het hostel. En meteen een paar andere backpackers ontmoet, waaronder Dylan. 23 jaar en komt uit Maastricht. Hij ziet er een beetje uit als een rocker met tattoo's en een legergroene broek. Hij reisde al een paar weken en zo rook hij ook. Eén van zijn eerste vragen aan mij was of ik een 'propper' of een 'vouwer' ben, bij mijn toilet bezoek. Vond ik heel normaal natuurlijk en keek hem heus niet raar aan. (Voor diegene die het willen weten; ik maak een propje en vouw er nog een paar keer omheen ;) )
Maar leuk joh, hij gaat mee naar de supermarkt en uiteindelijk vraag ik of hij mee gaat om Milaan te verkennen. De stad Milaan is erg indrukwekkend, maar vooral door de drukte en de haast die iedereen heeft. De mensen zijn aardig en behulpzaam en er zijn een aantal mooie bezienswaardigheden. (De dom/park/nog een soort van kasteel). 'De stad van de mode' noemen ze het toch? Aan de locale mensen is het niet te zien, dus liep er nog aardig modieus bij in mn backpackers outfit! De eerste winkel die ik tegenkwam was de Decatlon (sportwinkel ja). Ik ben er netjes voorbij gelopen (oke grapje). Heb me gelukkig in weten te houden en 1 shirtje gekocht!
Terug in 't hostel maar een flesje wijn opengetrokken om mijn vakantie officieel in te luiden! Vervolgens een pizza naar binnen gewerkt en een dubbele espresso gedronken aan de bar. Want ja die drink je aan de bar (voor zover ik boven de bar uitkom). Rond een uur of 9 lekker op bed gelegen en even met thuis geappt!
27/7. Het was weer aardig zweterig die nacht en ik werd rond 5 uur officieel wakkert. Mijn earplugs waren ergens naast mijn oren gesneuveld en een kamergenoot lag even flink de kamer vol te gassen. Mooi moment om een verdere planning te maken voor mijn Italië trip! Wilde erg graag weg uit Milaan, als dorpsmeisje is het er toch iets te druk voor me (word al nijdig als de buurman de heg staat te snoeien in NL haha).
Ik heb mooie verhalen gehoord over Genua/Genova/Genoa. Precies, erg verwarrend die naam. En nu nog uitspreken. Hoop ook super erg dat ik in de goede trein zit en dat ik over 25 minuten in het juiste havenstadje uitstap, aan de kust! Lekkahhh, ajuus
Yes yes. Het was de goede trein! Heb door wagon 13 t/m 19 gelopen en uiteindelijk was de juiste stoel in nummer 18. Geen idee hoeveel mensen er een klap van een backpack in hun gezicht hebben gekregen haha. Bij aankomst van de trein het indrukwekkende centraal station uitgelopen en meteen weet je dat je echt in Italië bent! Wat een uitzicht. Dit is 1 van de redenen waarom ik Italië zo mooi vind (oké pizza nr 1). Een gebergte met ontelbaar huizen en flatjes in verschillende kleuren. Groene raampjes en sommige zijn er zelfs opgeverfd (Iets met minder belasting betalen ofzo). Opeens is die loodzware backpack helemaal niet zo zwaar meer en ben ik helemaal naar de haven gelopen. Alles is tot nu toe op loopafstand. Ook mijn hotelletje. Hier in de stad kon ik geen hostel vinden, dus er toch maar voor gekozen om iets duurder uit te zijn met een hotel (heus niet erg die luxe).
Toen een heel groot aquarium opgezocht en na nog meer straatjes en steegjes te zijn doorgelopen (lees ruim 18.000 stappen) ging ik opzoek naar een pizza (17.30 uur). Dan denk je vast, die heb je daar toch om iedere hoek!? Ja klopt maar wel pas om 20.00 uur 's avonds. (+ 1.500 stappen verder)
Zo nu een plan trekken voor morgen. Waarschijnlijk de kathedraal van Genua en dan door naar Pisa! Joe he. :)
28/7. Heb heerlijk geslapen in het hotel. Was ook wel even nodig! Kan niet wachten tot ik met mijn kont op 't strand lig voor een paar dagen. Maar eerst; Pisa it is! Laatste rondje door Genua gelopen en dan zit ik in de (alweer juiste!) trein naar La Spezia waar ik een overstap heb naar Pisa centraal. Daar eenmaal aangekomen was het hostel op een afstand van 5 minuten lopen. Erg leuk hostel, veel mensen en gezelligheid :).
Goed, tijd om in te checken. Ik had netjes gereserveerd via hostelworld (app), dacht ik ;). Reservering mooi niet te vinden! Heb ik met mijn simpele hoofd de dag gereserveerd waarop ik in Genua sliep. Doei €25,-! Niet te lang over treuren want daar worden we alleen maar ongelukkig van en gelukkig was er nog een plekje vrij!
Op de kamer aangekomen en meteen kamergenoot Sijbrand (20) ontmoet. Een Spaanse jongen met een Nederlandse achtergrond. Een flinke chat mee gehouden (in englisj jes) in de gezellige tuin en even later kwam de Nederlandse Ina (26) er ook bij zitten. Met zijn drieën zijn we net voor zonsondergang de stad doorgelopen, richting DE toren van Pisa! Sijbrand en ik stonden stom verbaasd te kijken toen bleek dat ie eigenlijk veel kleiner was dan verwacht! Mooie foto's gemaakt en nog even gechillt op het grasveld.
Even later terug in de garden van het hostel maar flink aan de zuip gegaan om te verwerken dat ie toren zo klein was. (Grapje mam, doe ik toch nooit!?)
Een lekker wijntje gedronken en een potje gepoold en na veel lol hup naar bed! (03.00 uur)
29/7. Vrijdag alweer! Ik heb amper besef van de dagen hier en dat is eigenlijk best lekker. Ik werd wakker met een flinke kater (was gelukkig niet de enige) en heb lekker een lange douche genomen! Ontbijt op bed met een inmiddels aangeschaft bakje voor de uit NL mee genomen havermout (kan ook niet zonder he) met water, kaneel en honing! (Gepikt uit t hotel). Culinair zeg.
Vandaag had ik nog niet echt een plan en wist ik niet goed waar ik heen wilde. Samen met Sijbrand naar Florence gereisd en hier een leuk uitziend hostel opgezocht. Wasje gedraaid (hopelijk hangen mijn kleren nog op de waslijn) en mezelf getrakteerd op een heerlijke tagliatelle vis pasta in een mooi knus restaurant (zie foto). Hier word ik gelukkig van! Afgesloten met een lekkere koffie en nu chillen met wat Nederlandse kamergenoten en dan op tijd naar bed. Morgen 'Firenze' ontdekken!
Oke doei.