30/7. Firenze, een grote, drukke en mooie stad. Me and my dorpsheid (is dit een woord?) worden weer overdonderd. Maar het begint te wennen, misschien ook omdat ik vannacht goed geslapen heb en tegen mijzelf heb gezegd 'Isabel, doe eens rustig aan, je hebt verkansieee!' Een nachtje extra geboekt in het hostel, de tijd nemen om de stad écht te bekijken. Ik werd rond 09.15 wakker en de zon scheen door de groene Italiaanse luikjes heen. Heerlijk wakker worden hoor. (+ 35 muggensteken, maar dat mocht de pret niet drukken!) Nog even lekker blijven liggen en daarna echt wakker geworden door een koude douche. Ze zeggen dat reizen je veranderd.. Nou inderdaad! Van een 40 graden douche naar een 22 graden douche is al best een verschil! Best positief vind ik zelf haha..

Goed, op naar de city! Met me rugzakje en mijn inmiddels stinkende sneakers ben ik gewoon gaan lopen. Op de kaart heb ik gekeken welke bezienswaardigheden mij het leukst leken en ik had laatst ook al wat op tv gezien. Meestal loop ik tot nu toe een straat in en sta ik opeens naast een kathedraal! Zo ook vandaag, handig zeg. De 'Duomo' bestaat uit de kerk zelf, een tombe, een toren en de kathedraal. De laatste ga ik morgen waarschijnlijk in, want die was uitverkocht (hoe dan?!).

De titel, 'de eerste verdieping'. Je vroeg je misschien al af, waar gaat het eigenlijk over!? Nee ik heb geen pizza vanaf een eerste verdieping gedropt (lijkt me wel grappig trouwens), maar ik kwam mezelf tegen bij de toren! (Huh?!)

Nadat ik de kerk en de tombe in was geweest, stond ik in de rij van 'de toren'. Ik had voor het hele gebouw een soort van instapkaart van €15,-. Bij de beschrijving van de beruchte toren stond dat ie 420 traptreden bevatte. (In englisj en Italiano ofcourse). Isabel was aan de buurt en ging fanatiek van start met de eerste treden! Op het moment van de 'laatste' trede, dacht ik, nou waren dit er 420?! Ik ben niet goed met inschatten, maar dit kan never! Ik kwam uit op een klein binnenplaatsje met prachtig uitzicht over de daken van 'Firenze'. Ontelbaar oranje/rode dakpannen en huizen. In de verte een mooie berg (zie foto's). Na een tijdje rondgelopen te hebben, ging ik weer naar beneden. Met mijn autistische trekjes (van Katsen? Thanks pap!) telde ik alle trap treden (zie Isabel als een klein kind fanatiek van de trap lopen en zachtjes maar toch hard op tellen). 148! Kwamen al die toeristen daarom zo hijgend en bezweet naar beneden?! Hmm, het zal wel dacht ik. Ik liep het plein op en zocht een bankje uit om mijn overheerlijke zelfgemaakte ciabatta met tonijn en avocado te eten. Genieten! Ik keek nog even om naar de mooie toren (stiekem denkend; 148, hoe kan dat nou?!). Opeens zag ik dat de toren nog meer bestemmingen had. Namelijk de 2e, 3e en 4e verdieping (kut haha). Nou kijk je straks naar de foto en denk je. Serieus Isabel, hoe kun je die nou missen?! Isabel kan dat soort dingen. Het gebeurt gewoon. Ik schoot in de lach en het stel naast mij keek me aan of het wel goed ging. Typisch mij. Op zo'n moment zou een reismaatje handig zijn om te zeggen, joh Isabel, er zijn nóg 3 verdiepingen. Waarop ik ongetwijfeld op zou zeggen; 'ooooooooh!'.

Koppig als ik ben wilde ik terug de toren in, de rij was immers toch kort. En het zou een goede workout zijn (week nie gesport!). Maar helaas, het instappoortje en mijn instapkaart kwamen niet in de overeenstemming om mij de 420 treden te laten beklimmen. Jammorrrr. Op naar het volgende spektakel. Even gechillt in de zon en de volgende 367 straten ingelopen. H&M bezocht en een leuk sjiek jurkje gekocht van 8 euro (nu al aan).

Opzoek naar de 'Ponte Vecchio'. De bekende brug in Florence waar veel goud- en zilversmeden zitten. Maar ook de enige originele brug van deze stad, gespaard gebleven in de oorlog omdat ie zo mooi was. Plus er loopt een persoonlijke gang ('galleria') van zo'n 1 km lang overeen, omdat één of andere rijke familia geen zin had om tussen de burgers te lopen. Vrij decadent, isn't it?!

Na een uurtje te hebben geslapen en wakker te zijn geschrokken van mijn kamergenootjes, kwam ik erachter dat ik eigenlijk nog niet had gegeten (21.00 uur). Hup onder de douche en in me nieuwe jurkje op naar een schattig restaurantje. (Eigenlijk zijn alle restaurantjes schattig hier). Een restaurant waarbij de ober van ongeveer 60 jaar spontaan begint te stotteren als hij een persoon met blond haar en blauwe ogen ziet (tis ook zo speciaal he). Een lekkere pizza vegatariano (?) zonder mushrooms besteld (uiteindelijk met, denk dat ze hier toch nét een andere definitie van mushrooms hebben).

Het was inmiddels rond 10 uur en ik had best honger. Snel de pizza snijden! Dat ging weer minder vloeiend dan gehoopt. Flop! Zo een kwart pizza van me bord, op de grond. Het kan ook nooit zonder te kneien he! Na ongeveer 5 seconden beseffen dat ie toch echt op de grond lag, kwam ik in actie en tilde hem snel op. Onder het mom van de '10 seconden regel' heb ik heb snel op me bord gelegd en deed alsof er niks aan te hand was.

Eenmaal terug in t hostel gingen we al snel richting de stad met een groepje backpackers met verschillende leeftijden en nationaliteiten. Uiteindelijk gestrand in een club met 5 van de 12 personen en een super leuke avond uit gehad! Veel gedanst en gelachen (en verdwaald). Om 06.00 uur in bed en lekker gaan slapen!

Joejoe!